Oswald is advocaat en gespecialiseerd in bestuursrecht. Meer specifiek in handhaving, toezicht, regulering en bestuurlijke boetes. Hoe mooi dat we afspreken bij het Vredespaleis. Vóór het Vredespaleis staat een zogenaamde Social Sofa (*) prachtig belegd in fleurige mozaïeksteentjes. Eén klein detail: als je na 2 uur op wilt staan, gaat dat niet heel soepel. Dus een tip: neem een klein kussentje mee.
(*) Social Sofa: “Wie zijn buren kent voelt zich veiliger, minder eenzaam en gelukkiger. Zo eenvoudig is het” zegt Karin Bruers, de oprichtster van Social Sofa. De leefbaarheid van een buurt wordt voor een belangrijk deel bepaald door de inrichting en onderhoud van de wijk en de sociale verbondenheid tussen de bewoners. De sofa is een betonnen huiskamermodel buitenbank en nodigt uit voor een praatje.
Oswald is in staat om je mee te nemen op zijn levenspad waar je uren naar kunt luisteren. Naar zijn passies en zijn ambities. Naar zijn buitenlandse reizen en ervaringen. Naar zijn rol als advocaat maar ook naar zijn rol als hoogleraar en docent.
Nou, uhhh, laten we eens beginnen aan het begin.
Ik ben geboren in Breda maar heb mijn jeugd vooral in Wijchen doorgebracht. Op de middelbare school bleek ik een voorliefde te ontwikkelen voor talen waaronder de Klassieke Talen (Latijn en Grieks) en bijvoorbeeld Frans. Maar vervolgens ben ik toch rechten gaan studeren in Nijmegen en gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam.
En wat was jouw afstudeeronderwerp?
Ik ben afgestudeerd in het strafrecht, en bij het schrijven kwam ik op een ingewikkeld onderwerp waarop ik wel wilde promoveren. Aan de Universiteit van Amsterdam kreeg ik daarvoor in 1992 de kans met precies dat onderwerp. In 1999 verdedigde ik mijn proefschrift in de Oude Lutherse Kerk in Amsterdam. En dat onderwerp, de vergelijking tussen strafrecht en bestuursrecht, is nog steeds mijn specialisme. Het is wel grappig dat ik al voor de gesprekken met de begeleiders van mijn proefschrift regelmatig van de Raad van State naar de Hoge Raad wandelde of andersom. Mijn hoogleraar zat bij de Raad van State en dan wandelde ik naar de Hoge Raad om daar ook met de latere president daarvan mijn proefschrift door te nemen. Heel bijzonder. Dit speelde zich af in de jaren negentig van de vorige eeuw.
En vervolgens?
In Utrecht was ik in de tussentijd begonnen bij het Centrum voor Rechtshandhaving Europese Integratie. Ik wilde graag iets met internationale rechtsvergelijking, rechtshandhaving en Europa. Dat trok juist aan omdat ik daar ook iets met mijn talen kon doen. Heel interessant omdat je multidimensionaal werkt. Je kijkt als het ware over je eigen rechtsgebieden heen. En een van mijn eerste activiteiten was dat ik naar een wetenschappelijk congres ging in Duitsland (Trier). Ik zie nog steeds de geavanceerde dure overheadprojector drie dagen lang ongebruikt staan, omdat Duitse strafrechthoogleraren liever dikke pakken papier uitwisselden en voorlazen… Daar kon ik allereerst mijn talen weer spreken en heb ik eveneens kunnen werken aan een internationaal netwerk.
Klopt het dat ik denk dat je heel veel dingen naast elkaar hebt gedaan?
Inderdaad. In 1999 werd ik hoofddocent bij de Universiteit van Utrecht, en was ik ondertussen voorzitter of lid van een aantal bezwaarschriften-adviescommissies. Dat zijn commissies waar burgers besluiten van de overheid aan kunnen voorleggen waar ze het niet mee eens zijn. Ook was ik toen plaatsvervangend rechter in Arnhem, en plaatsvervangend rechter in Den Bosch (later raadsheer-plaatsvervanger in de Centrale Raad van Beroep). In Arnhem op het gebied van strafrecht, en in Den Bosch en bij de CRvB in het bestuursrecht. Het wordt echt aangemoedigd om praktijkervaring op te doen en een netwerk op te bouwen.
Ik heb het gevoel dat je nog veel meer hebt gedaan …
Tja, in Den Bosch heb ik meegedraaid bij de rechtbank rondom bestuursrecht en heb ik nog een rol gespeeld bij de Centrale Raad van Beroep. En dat was mooi want daar kruisen de rechtsgebieden strafrecht en bestuursrecht elkaar in het kader van rechtshandhaving; het onderwerp van mijn proefschrift. Ook heb ik zitting genomen in de klachtencommissie van de politie Amsterdam/Amstelland. Ook een heel interessant vraagstuk: hoe bewaakt de politie haar eigen grenzen. Daar werden uiteenlopende zaken behandeld. Het was intensief en een hoop werk maar wel uitdagend en bevredigend.
Hoe heb je jouw liefde voor talen kunnen integreren?
Omdat ik een internationaal netwerk heb opgebouwd, wist men mij na verloop van tijd goed te vinden. Naar aanleiding van publicaties in het buitenland in vakbladen maar ook door het schrijven van boeken, bundels en blogs, word je op een bepaald moment gevraagd om een lezing te houden.
Oh, WoW. Mooi zeg.
Ja zeker want het heeft me over de hele wereld gebracht. Ik ben bijvoorbeeld gastdocent en hoogleraar in Parijs geweest en heb regelmatig in China onderwijs gegeven. En lezingen in Spanje en Chili, om maar een paar landen te noemen. Waanzinnig. Want de rechtenfaculteiten staan in de oudste kernen van een stad. Het is prachtig om daar rond te kunnen lopen en de sfeer van vroeger op te snuiven.
Wilde je altijd al advocaat worden?
Nee helemaal niet. Hoogleraar leek me heel mooi. Maar op een bepaald moment wilde ik toch mijn ervaring uitbreiden en ben ik gestart bij een advocatenkantoor in Den Bosch. En dan begin je echt onderaan als advocaat stagiaire, volgens de regels van de Orde van Advocaten. Dat deed ik dan vier dagen in de week naast mijn baan in Utrecht.
Welk jaar zitten we nu ongeveer?
Ik denk rond 2007. Want enkele jaren later werd ik benaderd voor een functie bij de Gemeente Den Haag. Zij zochten iemand voor een nieuwe functie, namelijk een juridisch bestuursadviseur als hoogste jurist van de gemeente. En dat paste op dat moment prima want mijn vrouw had een baan bij het Internationale Strafhof in Den Haag. Daarnaast leek de functie mij inhoudelijk uitermate interessant.
En toen kwam de praktijk ….
Ja, zeg dat wel. Het was toch anders dan ik me had voorgesteld. Vooral omdat het een nieuwe functie was, was het pionieren. Ik heb me dan ook toegelegd op het creëren van zichtbaarheid en het intern netwerken. Want mijn doel was eigenlijk om de kwaliteit van de dienstverlening te verhogen en ook de onderlinge samenwerking te bevorderen. Uiteindelijk betaalde zich dit uit.
Hoe dan?
Ik werd ingeschakeld voor grotere projecten zoals de invoering van de Omgevingswet en versterking van de Metropool regio Rotterdam – Den Haag. Dat was vooral strategisch en vooruitdenken. Maar ook lobbyen. Daarnaast werd ik nog gevraagd om als hoogleraar een dag in de week te gaan werken bij de Universiteit van Maastricht. Volgens mij was ik toen de enige gemeentejurist die hoogleraar was in Nederland. De gemeente Den Haag mag daar trots op zijn…
Jouw reis langs verschillende bestemmingen is nog niet ten einde, denk ik. Wat volgde er na de stap in Den Haag?
Toen ben ik eens gaan nadenken over wat ik op dat moment wilde. En ben tot inzichten gekomen over mijn persoonlijke waarden en verlangens. Ik ben sociaal en nieuwsgierig. Een netwerker en een onderzoeker. En ook onafhankelijk en creatief. Op zoek naar voldoende uitdaging. Integriteit staat bij mij zeer hoog in het vaandel. Tot op het bot, zeg maar. Vervolgens ben ik gestart als zelfstandig advocatenkantoor onder de naam Resolución. Met een lege kast en nog geen zaken in het vooruitzicht. Maar wel met de drijfveer om er iets moois van te maken. Vlak daarna kreeg mijn vrouw een baan in Washington DC aangeboden. En zijn we vertrokken.
Jeetje. Wat een avontuur.
Wij hanteren eigenlijk geen ‘what if’ scenario. Als er iets moois voorbijkomt voor een van ons tweeën, dan bespreken we dat en kijken we vooral naar de mogelijkheden. En met alle digitale middelen, was het voor mij ook prima om mijn klanten, die ik inmiddels binnen had gebracht, optimaal te kunnen bedienen. Ons avontuur heeft ongeveer een jaar geduurd want toen gebeurde er van alles in aanloop naar de verkiezingen in de USA.
En vervolgens ben je een samenwerking aangegaan met het kantoor Van Ardenne & Crince le Roy advocaten.
Dat kwam inderdaad zo mooi op mijn pad. Ik was het alleen werken achter twee beeldschermen wel zat. En nu ben ik daar Advocaat Bestuursrecht. Ik verlangde ook naar meer persoonlijk contact met vakgenoten en collega’s en op deze manier versterken we elkaar. En het mooie is, dat kantoor doet snijvlakzaken, en ik ben al sinds 1992 gespecialiseerd in het snijvlak tussen strafrecht, bestuursrecht en Europees recht. Super toch?!
Wat is nou voor jou een ideale klant?
Mooie vraag. Dat is iemand die mijn advies vraagt over een kwestie waar de uitkomst niet voor de hand ligt maar waar je samen aan iets moois kunt bouwen. Daar komen bijvoorbeeld strategie, creativiteit, innovatie en het ontzorgen bij elkaar samen. Daarnaast heb ik ook een voorliefde ontwikkeld voor handhaving onder andere wanneer het voortbestaan van een bedrijf in het gedrang komt. En ik ben internationaal erkend specialist bestuurlijke boete, van een stevige sanctie die door de overheid vaker en vaker wordt opgelegd.
Heb jij tot slot nog een advies?
Ja zeker. Wacht niet te lang met het inschakelen van een advocaat of jurist. Wij kunnen echt in het voortraject al heel veel betekenen waar je verderop in het proces profijt van hebt. Flauw gezegd, maar echt: dat kan ook heel veel kosten schelen. Bij bestuurlijke boetes, mijn specialisme, betekent dat vroege contact meer kansen op soms forse boetematiging. We maken dan met elkaar afspraken en ik kan zorgen voor een stuk rust in de tent. Tevens onderzoek ik al de juridische mogelijkheden en procedures. En als al meteen blijkt dat het de advocaatkosten niet waard is, dan zeg ik dat meteen. Mijn advies zou dus zijn om hier al eerder over na te denken en de opties te onderzoeken.
Interview #15 uit de serie ‘Op Reis met de TeamReisLeider’