Slinger van Hoop: Romy Quint

Het eerste gesprek is met Romy Quint, relatietherapeut en één van de initiatiefnemers van Vrouwen voor Vrijheid. Reden dat ik bij haar als eerste aanklop, is dat het gedachtegoed van Vrouwen voor Vrijheid aansluit op mijn eigen zoektocht naar de verbinding tussen rechtvaardig en zachtaardig.

Hoe ben jij hier eigenlijk ingerold, Romy?

Maanden geleden (juni 2020) heb ik een interview gehad bij Sven Hulleman in de podcastserie ‘Een oorlog reeds verloren’. Dit kwam omdat ik getriggerd werd door Hugo de Jonge. Hij had een contract met AstraZeneca getekend voor de aanschaf van vaccins. En ik ben me toen onder andere gaan verdiepen in de achtergrond van farmaceutische bedrijven. Daar kwam ik bijzondere dingen tegen.

Zoals wat?

In het onderzoek dat ik toen heb gedaan, kwam naar voren dat meerdere farmaceuten een discutabele reputatie op het gebied van medicatie hebben. De bron van mijn onderzoek was gelegen in het feit dat ik een klein zoontje heb en hem de best mogelijke zorg wil geven. Eigenlijk is het vreemd dat we wel verpakkingen in de supermarkt lezen, om te kijken wat erin zit, maar de bijsluiters van medicijnen en/of vaccins niet. En bij mij rijst dan de vraag of bijvoorbeeld het hele Rijks Vaccinatie Programma noodzakelijk is.

Heb je een concreet voorbeeld?

Ja zeker, het Hepatitus-B vaccin. Dat wilde men aan het RVP toevoegen maar daar was veel weerstand tegen. Onder meer omdat dit vaccin vooral is gericht op mensen die vervuilde naalden gebruiken of mensen die aan onbeschermde seks doen. En daar is bij baby’s natuurlijk geen sprake van. Maar tot mijn grote verbazing is het onder minister Schippers toch stiekem ingevoerd.

En wat triggert jou dan in de huidige tijd?

De kern van mijn gedrevenheid en boodschap is vooral terug te voeren op het collectief uit de angst treden en naar de nieuwsgierigheid gaan. Even kort als voorbeeld. In 1986 is er in de USA een ‘vaccin court’ ontstaan. Dat betekent dat vanaf dát moment de schadeclaims niet meer door de fabrikanten worden vergoed maar dat de overheid de schade betaalt met belastinggeld. Destijds werd dat mede ingegeven door het feit dat fabrikanten dreigden om niets meer te gaan produceren. Toen het ‘vaccin court’ werd geïnstalleerd, ging bij hen de uitdaging er vanaf om een medicijn of een vaccin te verbeteren.

Wat is dan de parallel met de huidige tijd?

Eigenlijk gebeurt nu precies hetzelfde in Nederland. Hugo de Jonge tekent een contract met een producent zonder dat het vaccin goed is getest en de bijwerkingen bekend zijn. Inmiddels zijn er meerdere contracten getekend. En op dit moment weten we nog niet op wie we eventuele schade kunnen verhalen. Dat is gebombardeerd tot staatsgeheim. En je moet weten dat AstraZeneca bijvoorbeeld, ruim een miljard aan boetes heeft betaald. Onder andere voor oneerlijke concurrentie maar ook voor het niet melden van bijwerkingen en het omkopen van artsen.

Wat heb je toen gedaan?

Op Facebook heb ik reacties geplaatst bij de posts van Hugo de Jonge. Die waren in het Engels en later heb ik deze vertaald in het Nederlands. Waar het mij vooral om gaat, is dat we moeten eisen dat het hoogwaardige vaccins zijn die uitermate getoetst zijn aan de kwaliteitsregels en de gevolgen voor de volksgezondheid in kaart brengen. Dat zie ik nu niet terug.

Hoe functioneert dan in jouw ogen, het huidige democratische proces in Nederland?

Lastig. Ik het Kamerleden gemaild en nul reacties gehad. En de traditionele media laten het ook afweten door het overheidsbeleid uit te dragen. Een goede democratie accepteert het kritische geluid. Alles groeit wat wordt blootgesteld aan de combinatie van steun en uitdaging.

Wat een prachtige uitspraak. En meteen de brug naar Vrouwen voor Vrijheid. Hoe ben jij daarin gerold?

Mede dankzij dit optreden bij Sven Hulleman werd met mij contact opgenomen. De kern bestaat uit een aantal mensen die zich zorgen maken. We vormen een groep van gelijkgestemden met onder andere artsen en psychologen in ons midden. En we hebben gebrainstormd over wat we kunnen en willen doen om positieve aandacht te genereren.

Wat was jullie inzicht?

Dat wat er tot nog toe gedaan was, in onze ogen een eerste aanzet was, maar dat we meer zouden kunnen bereiken. Waarbij we echt met elkaar in discussie zijn gegaan om de boodschap zo positief mogelijk neer te zetten. Welke toon past daarbij en op welke manier treden we naar buiten. Voor mij persoonlijk is het ook een zoektocht geweest naar het inwinnen van informatie en er iets mee doen.

En waar mondde dat in uit?

In september hebben we een eerste manifestatie georganiseerd: de Vrouwenmars in Utrecht. En ik zeg nadrukkelijk manifestatie omdat we iets anders willen laten zien dan een demonstratie. Het woord demonstratie impliceert dat je ergens tegen bent. Terwijl onze essentie is dat we willen vertellen wat we wél willen.

Hoe vullen jullie elkaar aan?

Onze slogan is verbinding tussen hoofd, hart en handen. Waarbij de een wat meer creatief is, de ander spiritueel en weer een ander een meer aardse instelling heeft. Het gaat om de energie op een organische manier. We creëren daarmee echt een mooie vorm van teamwork. Ons motto is eigenlijk ‘hold your horses’. Dat wil zeggen overspeel je hand niet, let op je achterban en ben proactief.

Hoe geven jullie dat invulling?

We proberen te prikkelen. Door onder andere woord, muziek en beeld met elkaar te verbinden. We hebben net de tweede manifestatie achter de rug in Amsterdam. Waarbij we mensen in hun hart hebben geraakt. Mede dankzij de sprekers. De speech van Isa Kriens oftewel De Kleine Activist is nu al ruim 75.000 keer bekeken.

Welke strategie hanteren jullie dan?

Er zijn meerdere wegen die we bewandelen. Deels gaat het natuurlijk om media aandacht maar we zoeken naar alle mogelijke manieren om onze boodschap voor een positieve verbinding tussen hoofd, hart en handen door zoveel mogelijk mensen gedragen te krijgen. Zodat we samen sterker staan. Naast media aandacht, organiseren we ook de manifestaties en delen we informatie op social media. Inmiddels hebben we ook een soort professionaliseringsslag gemaakt. Onder andere door de inzet van een filmploeg die prachtig beeld- en geluidsmateriaal heeft samengesteld. En, laten we het zo zeggen: wij willen een goede interactie met het publiek maar ook met de autoriteiten.

Welke positieve spin-off merken jullie er nu al van?

We hebben nu al kortere lijnen met de media. Nadat er door de msm is geschreven dat de manifestatie in Amsterdam op last van de politie eerder is afgebroken, hebben wij via alle mogelijke kanalen gemeld dat dat niet het geval was. En wat bleek? De gemeente Amsterdam had een persbericht gestuurd en dat was door de media klakkeloos overgenomen. Sommige journalisten stonden open voor ons verhaal en ik heb de indruk dat ze een volgende keer toch even zelf onderzoek doen.

Dat klinkt ook als dat jullie meer bewustwording in de brede zin van het woord nastreven. Klopt dat?

Exact. Bij de media en de autoriteiten maar vooral ook bij de bevolking. We zijn in de afgelopen jaren zoveel dingen ‘normaal’ gaan vinden die niet normaal zijn. Er zijn vele rechtszaken tegen farmaceuten geweest maar die zijn gebombardeerd tot staatgeheim. Als ik daarover iets meldde op Facebook dan kreeg ik reacties als ‘ja, dat weten we toch allemaal wel’? Dus zo zie je hoe onze meningsvorming al is doorgeschoven. En gelukkig ondersteunen ook wetenschappers als professor doctor Ira Helsloot als hoogleraar Besturen en Veiligheid en Wim Voermans als hoogleraar staats- en bestuursrecht, openheid van zaken.

Hoe kunnen we het naar beneden kijken veranderen in het naar boven kijken?

Dan krijg je eigenlijk de discussie tussen hoop en hopeloos. Alles heeft twee kanten maar wij zoeken duidelijk het licht op. De wereld bestaat uit contrasten. Het zou echt mooi zijn als we kunnen bereiken dat er minder gepolariseerd wordt. Laten we een stuk groei pakken en dat met z’n allen doorgeven.

Waar komt jouw motivatie vandaan?

Ik heb de spirit van een ‘Earth Warrior’. Dat zit al een leven lang in mij. Ik vecht voor zaken als rechtvaardigheid en duurzaamheid. Niet normaal maken wat niet normaal is. Ik word erg geïnspireerd door Zach Bush. Hij is internist en endocrinoloog en studeerde 17 jaar medicijnen om het leven te kunnen doorgronden. Hij zegt bijvoorbeeld: “Het leven is buitengewoon mooi. De virussen zijn een showcase van schoonheid. Per vergissing zijn we ze gaan zien als onze vijanden. Maar het leven is echter in staat om zich razendsnel aan te passen dankzij virussen.” Maar ook door Jan Bommerez die op Facebook foto’s en citaten plaatst. Echte nadenkertjes.

Aan wie wil jij deze ‘Slinger van Hoop’ doorgeven en waarom?

Aan Ferdinand van der Neut. Ferdinand is vijf dagen in hongerstaking geweest om aandacht te vragen voor de vergaande maatregelen van het coronabeleid in Nederland en de gevolgen hiervan mondiaal. Deze actie heeft ervoor gezorgd dat hij veel mensen heeft kunnen bereiken die zijn verhaal hopelijk weer delen met hun achterban. Hij is iemand die de verbinding blijft zoeken. Zijn hongerstaking heeft er in ieder geval toe geleidt dat meerdere mensen het stokje hebben overgenomen. Het lijkt een estafette-hongerstaking te worden.

Interview #1 van de TeamReisLeider voor de Slinger van Hoop