“Ik ben zo klein”, zei de mol*. “Ja”, zei de jongen, “Maar je maakt een groot verschil.” “Wat wil je later worden als je groot bent?” “Lief”, zei de jongen. Uit het boek: “De jongen, de mol, de vos en het paard” van Charles Mackery en vertaald door Arthur Japin Wat wil je later worden als je groot bent? Zo’n vraag die ik me inderdaad kan herinneren uit de periode van de lagere school. Mijn droom is om stewardess te worden. In zo’n mooi pakje met een vliegtuig de hele wereld over reizen. Dat lijkt me fantastisch. Het onbekende ontmoeten, nieuwe plekken ontdekken, op avontuur. Want, in die tijd was reizen nog iets voor de rijkeren. En al helemaal met het vliegtuig. De vakantie met mijn ouders gaat meestal naar Duitsland.

Wat heb ik daarvoor nodig? Nee, ik omschrijf het anders. Welk verlangen heb ik? Meer naar buiten, meer de stilte opzoeken, meer verbinding met mijn innerlijk maken. Ik lees deze woorden en denk: “Jeetje, wat veel meer-woorden.” Maar in dit geval juist goed, goed voor mij. Ik besluit een pondje mijmeren te gaan ‘kopen’, als cadeau aan mezelf. In mijn hoofd vormt zich het boodschappenlijstje. Wandelschoenen, regenjas, rugzak, aantekenblok, pen. Kortom: mijmerbenodigdheden. Nadat alles is ingepakt, ga ik op weg naar het bos. In een rustig tempo wandel ik verder. Dieper het bos in. Indrukwekkende bomen sieren mijn uitzicht. Aangevuld met geluiden die ik in de stad minder hoor. Al kruipend en sluipend vind ik mijn eindbestemming. Het vennetje. Ik trek mijn jas uit. Spreid deze over het harde stroachtige gras

Al keuvelend over een bospad, komen we aan bij een stuk grasland. En daar staat hij, in volle glorie eenzaam te zijn. Het houten, gesloten hek. Fier rechtop. Het hout oogt verweerd. Hoe lang staat hij daar al? Wat heeft er om hem heen gestaan? Want, zowel aan de linker- als aan de rechterkant van het hek is er geen afscheiding te bekennen. Je kunt er dus gewoon omheen lopen en het hek waarnemen. Dat klinkt als de makkelijke weg, toch? Maar daar hebben we niet voor gekozen. Wij zijn namelijk op ontdekkingsavontuur. Als groep maar vooral individueel. Het avontuur lonkt. Wat te doen met het hek? Erlangs of erdoorheen? Is er iets dat ik achter me wil laten? Omdat ik vooruit wil? Erdoorheen en dan het hek sluiten?

En dan krijg je een opdracht om eens te kijken naar de eigenschappen van een dier dat jij bewondert en van een dier waar jij bang voor bent. Om vervolgens vanuit het perspectief van het dier te kijken naar wat hij je te vertellen heeft. Beide lijsten bevatten een aanzienlijk aantal soorten. Er van beide 1 uit kiezen, blijkt al lastig voor mij. Mijn krachtdier: de hond “Als hond had ik een baas waarvoor ik alles deed. Als hij begon te lachen, dan deed ik met hem mee.” Zo begon ooit ons optreden met de band. De tekst was zelf gemaakt op de melodie van Het Goede Doel (Vriendschap). Daaraan denk ik meteen terug wanneer ik uit de lange lijst kies voor de hond als krachtdier. Vanuit zijn perspectief